نوروز باستانی مبارک

ققنوس اساطیری ایرانیان چون دیر زمانی را میزیید و رخوت پیری شوق عروجش را از او باز میستاند، خود را به تلی از آتش میزند و از میان خاکستر هستی خویش ققنوسی بر میخیزاند جوان و شاداب که اوج پروازش فراتر از اوج پیشین است و اندوخته ی تجربیاتش گنجینه ایست غنی که او را باز میدارد از ورطه سقوط

این اسطوره ی ایران زمین سالیان بلند بر بلندای قامت ستون پر غرور تخت جمشید به نظاره و مشاهده نشسته است عروج نخستینی امپراتوری جهانی را که بر بنیادهای عدالت بشری شکل گرفت. هر چند که بیگانگانی ناآشنا با همدلی ها و اندیشه های والا، با کینه توزیها، بر این سرزمین تاختند. بر سرزمینی که در یک کران از جوشش نیل گرمی میگرفت و بستر آرام اروند را در آغوش داشت و در دیگر کران تا فرآسوی خاک مقدونیه پیش میرفت. دامنه های البرز کوه را به ترنمی نوازش میداد و تا هند سرافشان بود

اما بیگانگان ستونی را فرو ریختند که ققنوس پیر زمان دیده بر آن تکیه داده بود به غرور، و میراثی بود برای ققنوس جوان اینکه این ما هستیم نسلی از اسطوره های ایران، نسلی جوان که ارزشها را دریافتیم اینکه نوروز را به شور طراوتش و به شوق عشق دیدگان ققنوس زمان به شادی نشسته نی که می جوشیم و میخروشیم و دوباره تازه میشویم همچو طبیعت و زاده خواهیم شد همچو ققنوس جوان برای داشتنی حضوری نو در باوری عاشقانه، به ثمر مینشانیم اندیشه های والاتر از گوهر، که در این فرهنگ جهانگشا ارجمندترین هبه ی خداوند است. عدالت را بر میافرازیم و مهر میگسترانیم . انسانیت را جستجو میکنیم و در خود پایدار مینماییم دریغ است جهانی نشود که ققنوس ایرانی دگر بار تن به آتش بسپارد

بهارانه ها تقدیم به شما بهار اندیشان