صبح بهار

آتش رنگی که دارد این چمن بی دود نیست
آب میگردد به چشم شبنم از بوی بهار

بیدل

¤¤¤¤¤

آدمی نیست که عاشق نشود فصل بهار
هر گیاهی که به نوروز نجنبد خطب است

سعدی

¤¤¤¤¤

بهار آمد ز خويش و آشنا بيگانه خواهم شد
که گل بوی تو خواهد داد و من ديوانه خواهم شد

¤¤¤¤¤

خوش بود باده‌ی گلرنگ در ایام بهار
خاصه در سیایه‌ی گلهای تر اندام بهار
بغنیمت شمر ایدوست اگر یافته‌ای
روی زیبا و می روشن و ایام بهار

دهلوی

¤¤¤¤¤

چون بگیتی هر چه می‌آید روان خواهد گذشت
خرم آنکس کونکو نام از جهان خواهد گذشت
مهر جانی وبهاری کایدت خوش باش ازانک
چند بعد از تو بهار و مهر جان خواهد گذشت
خسرو بستان متاعی در دکان روزگار
کین بهار عمر ناگه رایگان خواهد گذشت

دهلوی

¤¤¤¤¤

ستاره ریزی صبح بهار را دریاب
عرق فشانی آن گلعذار را دریاب
درون خانه خزان و بهار یکرنگ است
ز خویش خیمه برون زن، بهار را دریاب

صائب

¤¤¤¤¤

نفس باد صبا مشک فشان خواهد شد
عالم پیر دگرباره جوان خواهد شد
ارغوان جام عقیقی به سمن خواهد داد
چشم نرگس به شقایق نگران خواهد شد

حافظ